Ήταν 12 Μαΐου του 2010, στο Αμβούργο, όταν ο Ατλέτικο Μαδρίτης γύρισε σελίδα στην ιστορία του. Εκείνη η ομάδα – με τον νεαρό τότε Νταβίντ Ντε Χέα κάτω από τα δοκάρια και με ηγέτες τον Ντιέγκο Φορλάν και τον Κουν Αγκουέρο – κατέκτησε το Europa League, βάζοντας τέλος σε 48 ολόκληρα χρόνια ευρωπαϊκής ανομβρίας.
Από την τελευταία της στέψη στην Ευρώπη το 1962, με την κατάκτηση της Κυπελλούχων, η Ατλέτικο είχε δει τη δόξα να την προσπερνά. Η Ιντερκοντινένταλ του 1974 δεν είχε φέρει τον ίδιο θόρυβο. Όμως εκείνο το βράδυ στη Γερμανία, οι «ροχιμπλάνκος» επανεμφανίστηκαν δυναμικά στον ευρωπαϊκό χάρτη – και έβαλαν τα θεμέλια για ό,τι επρόκειτο να ακολουθήσει.
Ο Ντιέγκο Φορλάν ήταν ο μεγάλος ήρωας. Πέτυχε και τα δύο γκολ στη νίκη με 2-1 απέναντι στη Φούλαμ, με το δεύτερο να έρχεται στο 117’ της παράτασης, μετά από ασίστ του Αγκουέρο, προκαλώντας ξέφρενο πανηγυρισμό στους χιλιάδες φίλους της ομάδας στις εξέδρες.
Ο Αντόνιο Λόπεθ σήκωσε το τρόπαιο από τα χέρια του τότε προέδρου της UEFA Μισέλ Πλατινί, παρουσία του πρίγκιπα –και νυν βασιλιά– Φελίπε. Ήταν η αρχή μιας νέας εποχής. Λίγους μήνες αργότερα, η Ατλέτικο κατακτούσε και το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, νικώντας την Ίντερ του Μουρίνιο.
Παρά το ότι εκείνη τη χρονιά η ομάδα τερμάτισε ένατη στη La Liga με 47 βαθμούς – πίσω από Μπαρτσελόνα, Ρεάλ, Βαλένθια και Σεβίλλη – οι φίλοι της Ατλέτικο θα θυμούνται πάντα το βράδυ που ξαναπίστεψαν. Ήταν το πρώτο βήμα. Γιατί μετά την εποχή του Κίκε Σάντσεθ Φλόρες, ήρθε εκείνη του Ντιέγκο Σιμεόνε: δύο ακόμα Europa League, δύο Super Cup Ευρώπης, δύο πρωταθλήματα Ισπανίας, ένα Κύπελλο και μία Supercopa. Και φυσικά, δύο τελικοί Champions League.
Το Αμβούργο ήταν η αρχή. Μια νύχτα που άλλαξε την Ατλέτικο για πάντα.