Βαλένθια, 21 Ιουνίου 1936. Στάδιο Μεστάγια. Πάνω από 22.000 θεατές παρακολουθούν τον τελικό του Κυπέλλου ανάμεσα στη Μάδριδ FC (η λέξη “Ρεάλ” είχε αφαιρεθεί λόγω της Δημοκρατίας) και την Μπαρτσελόνα. Η ομάδα της Μαδρίτης προηγείται 2-1 όταν, στα τελευταία λεπτά, ο Escolà εξαπολύει ένα δυνατό χαμηλό σουτ προς την εστία του Ρικάρδο Ζαμόρα. Ο τερματοφύλακας αποκρούει εντυπωσιακά και λίγο αργότερα ο διαιτητής Οσταλέ, από τη Σαραγόσα, σφυρίζει τη λήξη. Ο τίτλος καταλήγει στους «λευκούς». Ένα μήνα μετά ξεσπά ο Ισπανικός Εμφύλιος.
Μέσα στη δίνη του πολέμου, ο σύλλογος της Μαδρίτης προσπαθεί να επιβιώσει. Στις 4 Αυγούστου 1936, η διοίκηση του Ραφαέλ Σάντσεθ Γκέρα αντικαθίσταται από επιτροπή της Εργατικής Ομοσπονδίας, με επικεφαλής τον Χουάν Χοσέ Βαλέχο και γραμματέα τον Πάμπλο Ερνάντεθ Κορονάδο. Ο Βαλέχο αναλαμβάνει και την ηγεσία της Ισπανικής και Καστιλιανής Ομοσπονδίας, αλλά τα καθήκοντά του στη Μαδρίτη τα εκτελεί ο Κορονάδο.
Παρά τον πόλεμο, οι αγώνες συνεχίζονται και γίνονται ακόμα και φιλικά μεταξύ της Μαδρίτης και μιας μικτής ομάδας της περιοχής του Λεβάντε. Προγραμματίζεται η συμμετοχή της Μαδρίτης και της Ατλέτικο Μαδρίτης σε ένα Σουπερπεριφερειακό Πρωτάθλημα με ομάδες από τη Βαλένθια, όπως η Βαλένθια, η Μούρθια, η Έρκουλες, η Λεβάντε, η Καρταγένα και η Χιμνάστικο. Η έναρξη είχε οριστεί για τις 4 Οκτωβρίου, αλλά τελικά οι δύο ομάδες της Μαδρίτης δεν συμμετείχαν – πιθανότατα για λόγους ασφαλείας.
Μια νέα ιδέα πέφτει στο τραπέζι: να συμμετάσχει η Μαδρίτη στο Καταλανικό Πρωτάθλημα. Την πρόταση κάνει ο Κορονάδο και την υποδέχεται θετικά ο Πάκο Μπρου, παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και παράγοντας. Η ομάδα θα αντιμετώπιζε τις Μπαρτσελόνα, Εσπανιόλ, Σαμπαντέλ, Χιρόνα, Γκρανογιέρς και Μπανταλόνα. Η Εσπανιόλ ενθουσιάζεται τόσο που παραχωρεί το γήπεδο και τον εξοπλισμό της για τη διαμονή της Μαδρίτης στην Καταλονία. Το εγχείρημα είχε την υποστήριξη σχεδόν όλων των ομάδων, για δύο λόγους: για να βοηθηθούν οι παίκτες και οι οικογένειές τους, και για να αυξηθούν τα έσοδα από τα εισιτήρια.
Η Μπαρτσελόνα, ωστόσο, αντιδρά. Εκφράζει φόβους για την κοινωνική αποδοχή της παρουσίας των «λευκών» στην Καταλονία, αλλά και ανησυχία μήπως κερδίσουν το πρωτάθλημα – αφού είχαν ήδη κατακτήσει το Κύπελλο. Παράλληλα, ο Πάκο Μπρου συνεχίζει τις προετοιμασίες: βρίσκει σπίτι για την αποστολή της Μαδρίτης στο Ελ Μασνόου, παραθαλάσσιο χωριό κοντά στη Βαρκελώνη, και έχει τη σύμφωνη γνώμη της διοίκησης.
Το Συνδικάτο Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών στηρίζει την προσπάθεια, αναγνωρίζοντας την αξία των παικτών. Η αποστολή της Μαδρίτης αποτελείται από 18 ποδοσφαιριστές, μεταξύ άλλων οι Εσπινόσα, Άλμπερτι, Κιριάκο, Πέδρο Ρεγκεΐρο, Λουίς Μαριν, Λεκούε και Εμιλίν Αλόνσο.
Με όλα σχεδόν έτοιμα, προγραμματίζεται τελική συνεδρίαση για τις 20 Οκτωβρίου. Σε αυτήν, όλα τα σωματεία συμφωνούν – εκτός από την Μπαρτσελόνα, με τον εκπρόσωπό της, Ροσέντο Καλβέτ, να εκφράζει επιφυλάξεις σχετικά με τις ομάδες της Β’ κατηγορίας. Ξαφνικά, ο πρόεδρος της Καταλανικής Ομοσπονδίας Ραμόν Ερόλες αποχωρεί επειγόντως λόγω τηλεφωνήματος από εκπροσώπους άλλων ομάδων που φέρονται να διαφωνούν με την ένταξη της Μαδρίτης.
Η συνάντηση αναβάλλεται και στις 27 Οκτωβρίου η Καταλανική Ομοσπονδία ανακοινώνει επίσημα την απόρριψη της συμμετοχής της Μαδρίτης στο πρωτάθλημα. Προσφέρεται εναλλακτικά η δυνατότητα σε παίκτες της να ενταχθούν σε άλλες καταλανικές ομάδες – κανείς δεν δέχεται. Προτείνεται και επέκταση του τουρνουά σε ομάδες του Λεβάντε, αλλά η Μαδρίτη αποσύρεται και επιστρέφει στην πρωτεύουσα.
Αργότερα αποκαλύπτεται πρακτικό συνεδρίασης της Επιτροπής Υπαλλήλων της Μπαρτσελόνα, στις 14 Οκτωβρίου 1936, δηλαδή πριν την κρίσιμη συνάντηση. Εκεί καταγράφεται η κάθετη αντίθεση στην ένταξη της Μαδρίτης, με το εξής σκεπτικό:
«Για να μην αλλοιωθεί ή χαθεί καμία από τις φυλετικές και βαθιά πνευματικές ουσίες που αποτελούν τη βάση της ένδοξης ιστορίας μας».
Το 1937, η Μπαρτσελόνα ξεκινά τη δική της περιοδεία στο εξωτερικό, για πέντε μήνες στο Μεξικό. Ζητά να πληρωθεί σε δολάρια, με κατάθεση σε γαλλικές τράπεζες.