Στον πρόσφατο αγώνα ανάμεσα στον Κάδιθ και την Αλμερία, πέρα από τη δραματική εξέλιξη του σκορ και τις αλλεπάλληλες αποβολές που σημάδεψαν την αναμέτρηση, μία εικόνα έκλεψε την προσοχή πολλών φιλάθλων και σχολιαστών: η προκλητική χειρονομία του παίκτη του Κάδιθ, Χάβι Οντιβέρος, προς την εξέδρα των φιλάθλων της Αλμερίας.
Συγκεκριμένα, μετά το πρώτο γκολ της ομάδας του, ο Οντιβέρος καταγράφηκε από τις κάμερες να κάνει την «χειρονομία της peineta» – υψώνοντας με προφανή πρόθεση το μεσαίο δάχτυλο προς την πλευρά των αντίπαλων φιλάθλων. Μία πράξη απροκάλυπτης πρόκλησης, η οποία, παρ’ όλα αυτά, πέρασε απαρατήρητη από τη διαιτησία και δεν καταγράφηκε καν στο φύλλο αγώνα.
Αν και οι φίλαθλοι της Αλμερίας δεν αντέδρασαν μαζικά ή με οργανωμένο τρόπο, η χειρονομία αυτή εγείρει εύλογα ερωτήματα: πού τοποθετείται η γραμμή ανάμεσα στον ενθουσιασμό της στιγμής και στην απρεπή, προκλητική συμπεριφορά; Πώς είναι δυνατόν τέτοιες ενέργειες να μην επιφέρουν πειθαρχικές συνέπειες, όταν την ίδια στιγμή παίκτες αποβάλλονται για λεκτικές διαμαρτυρίες;
Η σιωπή της διαιτησίας και η αδυναμία του πειθαρχικού μηχανισμού να παρέμβει σε περιπτώσεις που δεν καταγράφονται επίσημα, ενισχύει ένα κλίμα ατιμωρησίας. Και αυτό, όταν προέρχεται από έναν επαγγελματία ποδοσφαιριστή που οφείλει να λειτουργεί ως πρότυπο, είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό.
Η χειρονομία του Οντιβέρος μπορεί να μην είχε τις άμεσες κυρώσεις ενός κόκκινου φύλλου, όμως άφησε ένα ισχυρό αποτύπωμα στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την αθλητική συμπεριφορά – τόσο εντός όσο και εκτός των τεσσάρων γραμμών.