Ο αγώνας με την Πατσούκα αποκάλυψε μέρος του πλούσιου τακτικού ρεπερτορίου του Τσάμπι Αλόνσο, ο οποίος έδειξε γιατί θεωρείται ένας από τους πιο “παρεμβατικούς” τεχνικούς —με την καλή έννοια. Η αποβολή του Ασένσιο μόλις στο 7ο λεπτό τον ανάγκασε να αναπροσαρμόσει το αρχικό του πλάνο.
Ο Αλόνσο ξεκίνησε με σχηματισμό 4-3-3, θυσιάζοντας τον Ροντρίγκο, με τον Βαλβέρδε στο δεξί άκρο και τους Τσουαμενί και Γκιουλέρ στον άξονα, αφήνοντας τον Μπέλινγχαμ πιο ελεύθερο. Μετά την αποβολή, ο Τσουαμενί πέρασε ως δεξιός στόπερ και ο Άρντα πήρε τον ρόλο του “κόφτη”, με τον Βαλβέρδε να βοηθάει.
Στην παύση για ενυδάτωση στο 30ό λεπτό, ο Αλόνσο προχώρησε σε μια νέα αλλαγή —και αυτή αποδείχθηκε νικηφόρα. Το σχήμα έγινε 4-4-1, με τους Γκονθάλο και Βινίσιους να αλλάζουν θέσεις: ο νεαρός πήγε στα άκρα και ο Βραζιλιάνος στον άξονα της επίθεσης. Από τη νέα του θέση, ο Γκονθάλο συμμετείχε ενεργά στα δύο πρώτα γκολ της Ρεάλ.
Στο δεύτερο ημίχρονο έγιναν αλλαγές παικτών αλλά όχι τακτικής. Ο Μπραχίμ μπήκε στο 45’ και οι Μόντριτς και Θεμπάγιος στο 60’, αλλά ο σχηματισμός 4-4-1 διατηρήθηκε. Ο διπλός άξονας με Μόντριτς και Θεμπάγιος απελευθέρωσε τον Βαλβέρδε, που βρήκε χώρο και σκόραρε το τρίτο γκολ ύστερα από εξαιρετική πάσα του Χουίσεν στον Βινίσιους.
Η τελευταία κίνηση του Αλόνσο ήρθε μετά το cooling break του δευτέρου ημιχρόνου: ο Ρούντιγκερ μπήκε αντί του Τρεντ και η ομάδα γύρισε σε άμυνα με τρεις στόπερ, με τον Βαλβέρδε και τον Φραν Γκαρθία να παίζουν ως φουλ μπακ. Ένα 3-5-1 που θύμισε τις τακτικές του Τσάμπι στην Λεβερκούζεν. Αν και δεν φαίνεται να είναι το βασικό του σχήμα στη Ρεάλ, σίγουρα είναι ένα πολύτιμο τακτικό εργαλείο για ειδικές περιστάσεις.