Την εποχή που η Ατλέτικο Μαδρίτης κατακτούσε τη La Liga της σεζόν 2013-14, ένας 18χρονος Νορβηγός ονόματι Αλεξάντερ Σόρλοθ έκανε τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα με τη φανέλα της Ρόζενμποργκ. Έντεκα χρόνια αργότερα, όχι μόνο πατά σταθερά στα γήπεδα της ισπανικής λίγκας, αλλά φροντίζει να γράφει… ιστορία.
Σε λιγότερο από τέσσερα λεπτά (3:57) σημείωσε χατ-τρικ, το ταχύτερο του 21ου αιώνα στο ισπανικό πρωτάθλημα, με τα τρία πρώτα του γκολ να έχουν έρθει πριν συμπληρωθεί το 11ο λεπτό! Τελικά σταμάτησε στα τέσσερα, φτάνοντας τα 22 συνολικά γκολ στη σεζόν, ξεπερνώντας στην πρώτη του χρονιά τον απολογισμό των Μοράτα και Λουίς Σουάρες όταν πρωτοφόρεσαν τα «ερυθρόλευκα» (21 γκολ έκαστος).
Αλλά τα νούμερα του Σόρλοθ εντυπωσιάζουν και πέρα από τα γκολ. Στα 1,95 μέτρα ύψους, δεν είναι μόνο το παρουσιαστικό του που επιβάλλεται. Είναι ο πιο αποτελεσματικός αλλαγή παίκτης σε ολόκληρη την Ευρώπη φέτος, με 17 γκολ ως αναπληρωματικός (9 στη La Liga) και έναν εντυπωσιακό μέσο όρο ενός γκολ ανά 82 λεπτά. Για σύγκριση, ο Λεβαντόφσκι σκοράρει κάθε 96, ο Σανσέτ κάθε 97 και ο Στουάνι κάθε 102.
Το μονοπάτι του στη μεγάλη σκηνή δεν ήταν στρωμένο με ροδοπέταλα. Σε αντίθεση με τον Λουίς Σουάρες, που έκανε εκρηκτική είσοδο στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο μέσω της Ολλανδίας, ο Νορβηγός πέρασε από πολλές στάσεις: Γκρόνινγκεν (λίγα γκολ), Μίντιλαντ, Πρέμιερ Λιγκ με την Κρίσταλ Πάλας, Γάνδη, Τραμπζονσπόρ (33 γκολ σε 49 ματς!), Λειψία, Ρεάλ Σοσιεδάδ και τέλος η Βιγιαρεάλ, πριν τον φέρει ο Σιμεόνε στην Ατλέτικο.
Το ποδόσφαιρο, όμως, κυλά στις φλέβες του. Ο πατέρας του, Γκόραν Σόρλοθ, ήταν κι εκείνος σπουδαίος φορ της Ρόζενμποργκ και διεθνής με τη Νορβηγία, ενώ συμμετείχε και στο Μουντιάλ του 1994. Ο Αλεξάντερ, πάντως, είχε και άλλη… κληρονομιά: το πατινάζ στον πάγο και το χόκεϊ, που τον βοήθησαν στην ανάπτυξη σπάνιας κινησιολογικής ικανότητας για το ύψος του. «Το πατινάζ με βοήθησε να αποκτήσω εκρηκτικότητα και σωματική συντονιστικότητα που δύσκολα βλέπεις σε παίκτες 1,95», έχει πει ο ίδιος. «Και το χάντμπολ με δίδαξε πώς να παίρνω γρήγορες αποφάσεις».
Όμως η καριέρα του είναι γεμάτη μετακινήσεις – κάτι που εξηγεί και ο ίδιος με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Όταν δεν παίζω, θέλω να φεύγω. Το ταλέντο μου είναι υψηλό και όταν δεν παίρνω την ευκαιρία, δεν μπορώ να περιμένω».
Αυτόν τον ανυπόμονο «δολοφόνο» αγκάλιασε ο Ντιέγκο Σιμεόνε, δίνοντάς του ένα παρατσούκλι που τον ακολουθεί: «Σικάριο». Όπως αποκάλυψε ο ίδιος στην τηλεόραση της Νορβηγίας (TV2), ο Αργεντινός κόουτς του είπε στην πρώτη τους συνάντηση: «Θέλω να είσαι ο Σικάριο μου. Να τελειώνεις τις φάσεις. Να βάζεις την μπάλα στα δίχτυα. Τίποτα άλλο». Και πράγματι, αυτό κάνει. Με χειρουργική ακρίβεια.