Η Ρεάλ Σοσιεδάδ και η Αθλέτικ Μπιλμπάο ήρθαν ισόπαλες 0-0 στο Reale Arena, σε ένα ντέρμπι που από καθαρά ποδοσφαιρικής πλευράς δεν ενθουσίασε. Η Αθλέτικ είχε το μυαλό της στον επερχόμενο επαναληπτικό των ημιτελικών του Europa League στο Μάντσεστερ, ενώ η Σοσιεδάδ συνέχισε τις μέτριες εμφανίσεις των τελευταίων εβδομάδων. Όμως το φινάλε της αναμέτρησης, όσο άοσμο κι αν ήταν αγωνιστικά, δεν ήταν αυτό που χαρακτήρισε το απόγευμα στο Σαν Σεμπαστιάν.
Δεν ήταν τα γκολ — γιατί δεν υπήρξαν. Δεν ήταν οι φάσεις ή τα δοκάρια. Ήταν όλα τα υπόλοιπα. Ήταν το «πριν», το «γύρω», το «μέσα».
Το Βασκικό ντέρμπι είναι κάτι πολύ περισσότερο από 90 λεπτά. Είναι πολιτισμός. Είναι γιορτή. Είναι υπενθύμιση ότι το ποδόσφαιρο μπορεί να είναι μια έκφραση συλλογικής ταυτότητας, κοινών αξιών και ιστορίας. Και το Σαν Σεμπαστιάν το έζησε ξανά.
Πριν ακουστεί το πρώτο σφύριγμα, οι φίλαθλοι των δύο ομάδων έκαναν κάτι μοναδικό: διαγωνισμοί ποίησης, stand-up comedy, η πόλη στολισμένη σαν να ετοιμαζόταν για πανηγύρι — στιγμές που παρέπεμπαν περισσότερο σε πολιτιστικό φεστιβάλ παρά σε ποδοσφαιρική αναμέτρηση.
Κι όταν ήρθε η ώρα του αγώνα, ήρθε και το αποκορύφωμα: το κορεό. Μια θάλασσα από μπλε, λευκό και κόκκινο κάλυψε τις εξέδρες. Το γήπεδο έγινε καμβάς, οι φίλαθλοι οι ζωγράφοι του. Η λέξη “REAL” απλώθηκε σαν κραυγή περηφάνιας — πιο δυνατή από οποιοδήποτε σύνθημα. Μια εικόνα που δεν χρειάζεται γκολ για να μιλήσει στην καρδιά.
Το ματς τελείωσε χωρίς νικητή. Αλλά το ντέρμπι, το συναίσθημα και η κληρονομιά του, κέρδισαν. Για άλλη μια φορά, στο Βασκικό ντέρμπι δεν είδαμε μόνο ποδόσφαιρο. Είδαμε πολιτισμό.